zna se to jos iz prvih razreda osnovne, iz prirode i durstva: Mesec ne isijava svoju svetlost, vec Suncevu...da nema Sunca, ne bi ni Mesec sijao ono sto covecanstvo tek treba da otkrije jeste da nije samo svetlost ono sto Mesec dobija od Sunca, vec i toplotu...Sunce daruje zivot
----------------- ko hoce - trazi nacin, ko nece - trazi razlog
pa da...bez sunca nema nicega, kao i bez mjeseca.....oboje su krug, oboje su i dio kruga..... potrebna je i mladost i starost, i lijepo i ruzno, i asfalt i rijeka,i sunce i mjesec, da bi se krug zatvorio.... najljepsa ljubav je staracka ljubav, kad se androgeni umire, urazume....nije potrebno biti snazan, odlucan, samopouzdan...i slabe ruke su potrebne, i ruzno lice.....
gledam u dlanove...vidim crvene kapljice krvi na njima...to su kapljice tisine......
moj mjesec se u sunce uselio, pa je progovorila proslost,a oci vise ne proganjaju, oci sada vide i pomazu...
nisam bas bio duboko u sumi, izmedju stabala cetinara vidjelo se plavo jezero i jedan mali usidren camac...lijepo...udisao sam tu ljepotu...jezero, camac, nebo, sisarke, tisina.....zivot mi se stopio s tim trenutkom vjecne ljepote...
onda je jedna vjeverica sisla sa drveta...stala je na samo par koraka od mene i gledala me, nije se plasila a ni ja se nisam micao...gledala me svojim prelijepim ocima svekolikih boja....nesto se trglo u meni - to su njene oci, potpuno iste, ona je u toj vjeverici, ona je dosla ovamo samo da bi me vidjela, znam da je to u stanju, znam da ona to moze, ona moze sve sto pozeli...da, to su njene oci... njene oci nezamucene grijehom, bistre oci , i u tim ocima citavo nebo, citavo jezero, citava suma i vjecnost.... gledala me neko vrijeme i otisla...za sobom je ostavila miris raskosi....
ovo je divno vrijeme jeseni, vrijeme kada se divokoze do sita najedu jabuka koje dozrijevaju, a jeleni zvacu fine zelene mahune koje ljudi pazljivo uzgojise.....vrijeme lijepo , bez ikakvih briga..... sve je u savrsenom redu, sve vedro....lisce postaje zlatno i crveno, sara livade i ceste vatrenim mrljama.....
lebdim tri sprata iznad zemlje, lebdim u prstoru......a nemam iluziju.....kruzim.....
petak je, kraj odradjujuce nedelje...a umora nema... izasao je iz kruga... taj krug svojim okretanjem odstranjuje sve lose...i pomesa magarece ushi i cureci ponos, i tako nastade plavo-siva, to je boja kruga
----------------- ko hoce - trazi nacin, ko nece - trazi razlog
tezak dan.....cetiri konkubine bile su razlicite, cak je i ruka carobnjaka zadrhtala...znoj je nedoumicom mirisao......
sredina dana je donijela raskos, njeznost i vjeru.......
zatim - sjekao sam ogradu na centimetre....komsije su se cudile.......mislio sam na kanap, ajvar, pekmez od sljiva i sunce balkansko......cuo sam blebetanje plemenitih i muku curecu..... onda sam nalozio vatru.....plamen je bio plavo-siv.... strignuo sam usima, na uglovima usana titrao mi je cinizam.......nesto se promjenilo, ima tome milenija.....
...plavi cuperak je genije... 
